Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eğer her gece
Yalnızlık sevgili gibi boyluboyunca uzanıyorsa koynuna
Olur olmaz yere ıslanıyorsa kirpiklerin artık herşeye
Anneni daha sık anımsıyorsan hatta anlıyorsan
Kalbini bir mektup gibi buruşturup fırlatılmış
Kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorsan
İçindeki çocuğa sarıl
Sana insanı anlatır
22 Ekim 2005
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
yok olmak anıdır şimdi.
blogdaki şiirleri seneye meb'in kitabında görürseniz şaşmayın :)) bir fazıl bir cahit meltemi hissediyorum bu şiirlerde..
Yorum Gönder