.çekirdek

insan tek başına ise hayat ağacının en güzel meyvelerine erişemeyecek kadar küçüktür..

acı çeker bu ağacın altında..
meyvelerine erişemez, aç kalır, karnı yerine kalbi ağrır çoğu zaman..

ama bazen meyve olgunlaşıp kendiliğinden düşer insanın kafasına.. o meyvenin çekirdeğinde şiir vardır..
belki de hayat ın anlamı olan aşk ın en iyi bir şiirle ifade edilebildiği de bundandır, kim bilir?

eğer iki kişiyse.. çok mutludurlar.. birbirlerine yardım ederek hayat ağacının tüm meyvelerinden kana kana yeler..
ama gözleri o kadar kördür ki herşeyi tüketip mutlu olmaktan başka birşey düşünemez akıl gözleri..
henüz çiçek açmışken yerler bütün çiçekleri..
meyve olamaz..
çekirdeği de olamaz..
şiir de olamaz..
muazzam tüketim vardır sadece..
üretim yoktur..
ceplerindeki şiirler bitinçe boğaz sız istanbul gibi kalır iki güzel insan yan yana..
güzelliklerin anası şiir yoktur hiç..
birbirlerini suçlarlar..
kavga ederler..
sonunda karar verirler:
herkes kendine bir ağaç bulup tek başına yemeye çalışacak o meyvelerden..!
gözyaşlarını armağan ederler birbirlerine, ağaçların diplerine döküp ağacı büyütsün diye..

insanın hediye olarak aldığı gözyaşlarıdır ağaçlarla, hayatla arasında diyalog kurmasını sağlayan yegane aracı..

şarköy/kirazlı - 02:20